عایا کسی هست که یاری کند :/

یه رفیق خیلی خیلی خل و چل داشتم

یعنی همه ی خل و چل های عالم باید بیان پیش این لنگ بندازن

بعد یه سری روزا که تو مدرسه به واسطه امتحان یا هر چیز دیگه دهن مون سرویس شده بود

تو راه برگشت که خسته و لش کشون کشون راه می رفتیم

این رفیق خل و چل ما با چه آه و ناله پر سوز و گدازی و از ته ته دلش

شروع میکرد به بلند بلند گفتن :یکی بای مه بوره أرا خوه «یکی بیاد منو ببره واسه خودش»

بعد ما مریدان هم مثل خری که بهش تی تاب داده باشن هار هار هار میخندیدیم و بنای شعر گفتن میذاشتیم و همی مسخره می نمودیم

اما الان

 دقیقا دقیقا دارم درکش میکنم طفلی رو

ظهر که از خواب بیدار شدم با یادآوری اینکه امروز آخرین روزیه که اینجام

نا خودآگاه تو ذهنم پلی شد که

 یکی بای مه بوره أرا خوه

:/